In samenwerking met schrijfster Ilyo Hansen hebben we ons slagersverhaal wat op papier gezet omdat dit zeker niet mag verloren gaan. Geniet van ons verhaal waar een eind aan is gekomen en twijfel niet om deel uit te maken van ons nieuw verhaal.
Bedankt iedereen,
Evy en Jurgen
We zetten ons verhaal verder met DoeBBQ en onze feestzaal en zorgen er voor dat gezelligheid en lekker eten centraal staan.
Elk mooi verhaal begint met een droom
een plek
een tijdstip.
Het verlangen van twee mensen naar een kind
een stek die verbindt
een hete zomer...
Die hete zomer klopt alvast.
Ik, Jurgen Vermeulen, werd op 14 maart 1976 geboren.
Van die ongeziene hoge temperaturen tijdens het Sint-Niklase bouwverlof kan ik me niet veel meer herinneren. Mijn pa evenmin.
In een beenhouwerij is het altijd koel. Dat moet, dat hoort zo.
Pa had er altijd van gedroomd om fietsenmaker te worden, maar het hemd is nader dan de rok. Dus koos hij als zoon van een landbouwer voor het slagersambacht. Het begon met een beenhouwerij in de Raapstraat en zette zich voort in de Knaptandstraat nadat Tuur Vanden Bossche en zijn vrouwtje Ivonne in ’78 besloten hadden om hun zaak over te laten.
Voor mij was het altijd al duidelijk waar mijn toekomst lag.
Ik heb me daar nooit vragen bij gesteld.
Ik ben net als mijn pa, een beenhouwer in hart en nieren en overblijvende ingewanden.
Op mijn twaalfde besloot ik om naar hotelschool Piva te gaan studeren in Antwerpen.
Drie jaar later stapte ik naar het CMO Waasland om op leercontract te kunnen beginnen bij mijn ouders in Beenhouwerij Vermeulen.
Tante Diane, die vlak naast ons woonde, was in die tijd een vaste waarde in de zaak. En zij niet alleen.
Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Mijn broer Wim en tal van andere familieleden zorgden vaak voor de nodige versterking.
En toen kwam Evy....
Ik leerde Evy kennen in de jeugdbeweging.
Ze studeerde economie en moderne talen.
Ze was dus niet alleen mooi, maar slim bovendien.
Ik wist meteen welk vlees ik in de kuip had.
In het weekend kwam ze helpen in de beenhouwerij, terwijl ze via de studierichting lager onderwijs verder timmerde aan haar eigen weg.
In 2003 zijn we getrouwd.
Op ‘the fourth of july’.
Het was dus voortaan niet enkel de Amerikaanse vlag die op die dag werd gehesen.
Evy en ik bouwden ons eigen nestje boven de slagerij en mijn ouders verhuisden in het zelf gerenoveerde huis aan de overkant.
Mijn pa is namelijk niet enkel laureaat Charcuterie-beenhouwerij.
Hij kapt en hakt in vlees en steen, en transformeert met gouden handen.
In de jaren negentig werd de beenhouwerij tot tweemaal toe verbouwd en uitgebreid tot het huidige resultaat.
In 2005 werd ons eerste kind geboren, onze Cisse, en we besloten dat het tijd werd om de zaak van pa over te nemen.
Evy maakte een fameuze carrièreswitch en schitterde als kersverse slagersvrouw.
Er was echter maar één probleem. Een kleintje. Nauwelijks noemenswaardig.
Ze verstond de klanten niet.
Het Terekens dialect leek wel Bargoens.
Maar gelukkig is de taal van vriendschap en genegenheid universeel en kwam het geduld van beide kanten.
Ook in de liefde ging het ons voor de wind.
In 2007 werd ons Lise geboren en ook al leek ons gezin pas na drie kinderen compleet, voelden we dat Cisse en Lise een handvol waren in combinatie met een drukke zaak.
Onze Remi kwam dus pas elf jaar later.
De vervolmaking van onze kinderwens en allesbehalve alleen op de wereld.
Al geruime tijd maak ik deel uit van het bestuur van de Beenhouwersbond De Breydelzonen.
Mijn engagement daarin dateert al van toen ik als jonge kadée de eer van de Belgische slagers in Denemarken mocht gaan verdedigen.
In 2008 werd onze zaak een Sterslagerij.
Wat wil dat zeggen?
Wel, Sterslagers is een groepering waarin Vlaamse beenhouwers bepaalde aankopen in groep kunnen realiseren en met elkaar ideeën en recepten kunnen delen.
U kent dat wel...
samen staan we sterk...
met vereende kracht...
geen vlees zonder been...
Mijn excuses, ik dwaal af.
Het zijn deze colléga’s die onze aandacht vestigden op het rijzende succes van de barbecue.
Niet enkel als zomerse activiteit waar manlief voor éénmaal een schort aantrekt, maar als middelpunt van allerhande feestjes en niet gebonden aan slechts één seizoen.
Dat we best aanleg hebben voor deze huiselijke en hippe manier van feesten, bewezen we reeds tijdens verschillende BBQ-wedstrijden waar we talloze malen in de prijzen vielen.
Ook de beker voor het beste vegetarische gerecht, bestaande uit een pizza met Brie, asperges en een gepocheerd eitje, werd er in de wacht gesleept.
Deze overwinning en andere motieven stemden ons toen al tot nadenken.
Een blik in de toekomst.
Vandaar dat we nu met gemengde gevoelens van trots en weemoed willen zeggen dat niet enkel slagerszonen met een brilletje groeien in hun mogelijkheden, en op tijd en stond afwijken van het traditionele.
Na 17 jaren te hebben gesleuteld aan het meer dan een halve eeuw durende verhaal hebben we besloten om een punt te zetten achter Sterslagerij Jurgen.
Maar we zeggen geen vaarwel. Integendeel...
We leggen onze focus helemaal op onze bbq’s zodat we jullie een nog betere bbqbeleving kunnen geven.
Feesten, feesten, feesten,... maar altijd met DoeBBQ.
Intussen is het kap- en hakwerk van pa me in de aderen geslopen en hebben we samen het toenmalige huisje van tante Diane verbouwd tot een heuse pop-up feestzaal met tuin, die verhuurd wordt voor privé en professionele doeleinden.
Zoekt je vereniging of bedrijf een hobby- of vergaderruimte?
Wil je een geboorte of ‘alweer een jaartje meer’ vieren?
In onze feestzaal kan je onbezorgd genieten met vrienden en familie van een gezellig samenzijn of heerlijke BBQ volgens onze formule Time to Meat.
Er rest mij nu enkel nog een klein afscheid...
Bedankt voor jullie loyaliteit.
Jullie waren meer dan enkel onze trouwe klanten.
Dankzij jullie was het hier in de beenhouwerij, al die jaren, zalig vertoeven.
We zeggen dus tot binnenkort.
Want ooit lopen we elkaar wel eens tegen het lijf.
Als toevallige passant...
opgetallooërd
of vermomd
met een feestneus of een hoedje van papier.
Tot op één van onze bbqfeestjes.
Evy en Jurgen
